Magazine Luister ging in gesprek met Antony Hermus, vaste gastdirigent van het Noord Nederlands Orkest (NNO), over de roerige afgelopen maanden.
Tekst: Luister | Foto: Marco Borggreve
We zitten in een nachtmerrie, kun je gerust zeggen. Het is een surrealistische en moeilijke tijd, zeker ook in de cultuursector. “We varen op zicht”, zoals onze premier dat zegt. Hoe geven we richting aan deze tijd? Hoe blijven we perspectief zien? Wat mij betreft is ‘verbinding’ het toverwoord, het sleutelbegrip. Niet alleen in het culturele leven, maar in de samenleving als geheel is er een enorme behoefte aan connectie. Verbinding is zo’n fundamenteel, essentieel aspect van het mens-zijn. En die verbinding voel je nu aan alle kanten wegglijden.
Ja, we zijn online verbonden, via videoconferenties, onlinelessen en -vergaderingen. Geweldig dat die mogelijkheid bestaat, maar het is niet hetzelfde als ‘offlineverbinding’. Live, met elkaar, in het écht. Al die muziekstreams en opnamevideo’s zijn prachtig en prijzenswaardig, absoluut, maar het is toch anders dan directe, aanraakbare verbinding. Livemuziek.
Ik zie het zo: op het moment dat vuilnisophalers staken, zie je iets heel concreets, namelijk troep op de stoep. Maar als de cultuursector tot stilstand komt, hoopt het vuil zich evenzeer op, in je ziel, alleen zie je dat niet. Cultuur is niet de slagroom op de taart, maar de bloem in het deeg. Wij als cultuursector zijn het waard om midden in de samenleving te staan en spelen een cruciale rol in de behoefte aan verbinding.
Dat is wat mij betreft ook de functie van het NNO, een orkest met drive en durf, met een brede programmering waarin voor elk wat wils te vinden is. Wij steken onze nek uit en varen onze eigen koers. Klassieke muziek is er voor iedereen, alleen nog niet iedereen weet dat. Klassieke muziek kan je inspireren, ontroeren, maar ook verdrietig of boos maken. Hoe dan ook: gevoelens in je losmaken. En daarvoor is die verbinding essentieel. Muziek móet positieve energie in de samenleving pompen, zeker in tijden van onzekerheid en wanhoop.
Ik voel me thuis bij het NNO. Onze kernwaarden komen overeen. Het NNO is op-en-top professioneel, jong en vraagt altijd het uiterste van zichzelf. Wij gaan ieder concert voor een tien, of het nu een jeugduitvoering of de Negende symfonie van Mahler betreft. Bij ons gebeurt alles met een gedachte, met een boodschap. Maar ons publiek zoekt óók dat contact, die verbinding. Het wil een uitvoering horen waarin tot het gaatje wordt gegaan, waarin emotie en beleving centraal staan. Zo voelen wij dat, zo voelt het publiek dat. Coronacrisis of niet, onze missie blijft ongewijzigd: muziek maken voor de mensen en verbinding creëren. Wat er ook gebeurt.
Dit artikel is verschenen in Luister, editie juli 2020.
