Violiste Tatjana werd geboren in Duitsland en groeide op in Delft. Ze verhuisde op haar twaalfde naar Australië, toen naar Finland, waar ze haar bachelor haalde. Daarna ging ze terug naar Duitsland en haalde daar haar master. Nu woont ze voor haar nieuwe baan bij het NNO in Groningen.
Musicus | “Sinds mijn zesde speel ik viool. Als kind speelde ik in Nederland bij het Viotta Jeugdorkest en later bij het Melbourne Youth Orchestra en Australian Youth Orchestra. In Duitsland speelde ik bij Operahuis Chemnitz en de Dresdner Philharmonie. Ook was ik onderdeel van het European Union Youth Orchestra (EUYO; Jeugdorkest van de Europese Unie). Het NNO is mijn eerste Nederlandse orkest.”
Liefde voor muziek | “Mijn moeder is pianiste en geeft nu muziekles. Daardoor heeft muziek altijd een belangrijke plek bij ons thuis gehad. Tijdens de vele verhuizingen was muziek een mogelijkheid om met andere mensen in verbinding te komen, om contact te leggen. Elke keer was er een nieuwe school met nieuwe mensen en een andere taal. Muziek blijft overal hetzelfde. Musici begrijpen elkaar wereldwijd en we delen de liefde voor muziek. De vraag wat mijn thuis is, was soms lastig te beantwoorden. Muziek was mijn thuis.”
NNO | “De liefde heeft mij hierheen gebracht. Ik ontmoette mijn Nederlandse vriend in Duitsland waar we allebei woonden. Wij willen graag een toekomst samen in Nederland opbouwen en dus ben ik gaan auditeren. Ik vind Groningen een mooie stad en mijn collega’s bij het NNO hebben me heel goed ontvangen. Ik heb het enorm naar mijn zin hier!”
Carrière | “Toen ik zestien was en in Melbourne woonde, wist ik niet zeker of ik door wilde gaan met vioolspelen. Ik was bijna gestopt, tot ik een nieuwe lerares kreeg. Zij heeft mijn liefde voor muziek weer aangewakkerd en speelde een grote rol in mijn keuze voor het vak van musicus. Daar ben ik haar erg dankbaar voor.”
Vrije tijd | “Ik houd enorm van reizen, om nieuwe culturen en mensen te leren kennen. Verder lees ik veel en ga ik graag zwemmen. Ook wandelen in de natuur vind ik fijn. Dan kan ik weer aarden en heb ik tijd voor mezelf. Soms moet ik mijn hoofd even leeg maken.”
